metry przejść pod osłoną grubej sosny, jego przewodnik idący na wprost znów płoszy ptaka.<br>Ostatniego dnia, w sobotę nie trafiam na tokowisko. Mój przewodnik gubi się w lesie, jesteśmy tak daleko, że nie słyszymy nawet zlatujących na ziemię ptaków. Jestem wściekły - tak beznadziejnie stracony ranek! Natomiast obaj bracia strzelają po kogucie. Krzysiek - drugiego już, jak poprzednio z klasycznego podchodu. Zbyszek prawidłowo podskakuje głuszca, zauważa go i... płoszy podnosząc broń poza szlifem. Lecz zanim milkną emocje, na świerk oddalony o 20 metrów siada drugi kogut. Siada i spada zaraz po celnym rzutowym strzale. No nareszcie! Teraz, gdy wszyscy mamy głuszca, radość każdego