pobycie, a drugi został.<br>- Został? Jak? Gdzie?<br>- Na cmentarzu. Umarł w tym domu... - Wielkie nieba! Kiedy?<br>- W roku 1813 - rzekł Adaś z powagą.<br>- Żołnierz z Wielkiej Armii? - zapytał profesor z gorącym zdumieniem.<br>- Tak.<br>&lt;page nr=103&gt; Staruszek uderzył się dłonią w czoło.<br>- O głowo, nikczemna głowo! - zawołał. - Gdy mnie pytałeś o nasze francuskie koligacje, coś mi się majaczyło, coś mi się przypominało. W tej chwili dopiero, kiedy mnie naprowadziłeś na wyraźny ślad, przypominam sobie jak przez mgłę, że mi ojciec pokazywał jakiś zapadły grób, w którym wedle legendy pochowano jakiego Francuza. Tak, tak!... Miałem jednak wtedy siedem czy osiem lat... Zapomniałem... Ale skąd tobie