w Pardubicach, ale na pewno nie w mojej okolicy. Wyraźnie poczułam, że temat się przegrzał i należy na jakiś czas zapomnieć, że mężczyźni też są wśród nas. Na początek postanowiłam zrobić próbę generalną - iść do kina, usiąść w fotelu i obejrzeć film, nie rozglądając się nerwowo, czy czasem nie siedzi koło mnie ten odpowiedni przeznaczony dla mnie. Niestety seans był dopiero za godzinę. Pozostał mi relaksujący spacer. I wtedy stało się to COŚ. Gdy tak spacerowałam rozmyślając o smutkach i kwiatkach (nie o mężczyznach), podszedł do mnie zwyczajny chłopak i zwyczajnie zapytał, czy może mi towarzyszyć. Tak sympatycznie się nam rozmawiało