swoiste cechy w strukturze i fizjonomii zbiorowisk. Ujęcie to, moim zdaniem nadal dyskusyjne, nie rzutuje w sposób istotny na treść książki, która dotyczy głównie podstawowych jednostek w randze zespołów i związanych z nimi zagadnień ekologicznych. Niektóre z nich porusza także ostatni, piąty rozdział książki. Dotyczy on polykormonów, czyli roślin tworzących kolonie pędowe i odgrywających szczególną rolę w płatach położonych na obrzeżach lasu, w przebiegu ich sukcesji.<br>Każdy z wymienionych rozdziałów rozpoczyna się osobnym wprowadzeniem, zawiera przegląd istniejących danych, omówienie zastosowanej metodyki badawczej, przedstawienie wyników pracy autora (ilustrowane bogato tabelami i wykresami) oraz wnioski końcowe. Całość zamyka obszerny wykaz literatury, liczący 410