fabularnych. Wszakże, jak każdy postyllograf, poszukuje ilustracji i przykładów zachęcających lub odstręczających. I tu właśnie dochodzi intensywnie do głosu znana nam już Rejowa zdolność obserwacji, więcej - generalna zasada poetyki autora Krótkiej rozprawy, jaką jest kompozycja addytywna, sumowanie i dodawanie do siebie (nieraz ponad potrzebę tematu) "złowionych" niejako po drodze ujęć kolorytu obyczajowego. A więc nie ma potrzeby odwoływać się do egzemplów, skoro można argumentować zdarzeniami i postępkami znanymi z polskiego dnia powszedniego.<br>To podstawianie dowolnego przykładu pod moralno-religijną tezę i u Reja, i u jego średniowiecznych poprzedników wspierało się na przekonaniu, że Pismo święte jest skończonym zbiorem zdarzeń i sytuacji