był widziany jeszcze zupełnie inaczej, bo przez pryzmat odmiennej koncepcji poezji. Gdy Mickiewicz wydawał pierwsze tomiki Poezji, był już po lekturze wykładów Schlegla (czy czytał je w całości?), pisał o nich w listach do przyjaciół słowami pełnymi zachwytu (ale - przede wszystkim o wykładzie XII, poświęconym Arystofanesowi i refleksjom dotyczącym miejsca komizmu w dramacie), a z lektur autora Hamleta wydobywał inne inspiracje. Szekspir, przez Mickiewicza wprowadzony do polskiego romantyzmu, był bowiem nie tyle wielkim dramaturgiem, ile przede wszystkim patronem walki przeciw oświeceniowemu racjonalizmowi, walki o nową postawę poznawczą i o nowe widzenie świata. Nie przypadkiem cytat z wyszydzonego przez Śniadeckiego Szekspira służył