z którym przypadkiem ma do czynienia. Wobec jednak równości tych mas rozstrzygnięcie takie nie jest możliwe. Co więcej, początkowy stan nieważkości astronauta może zinterpretować na jeszcze inny sposób. Być może spada on swobodnie z rakietą w polu grawitacyjnym jakiegoś ciała niebieskiego. Wówczas ruchy przyspieszone przedmiotów pod wpływem sił grawitacji są kompensowane przez również przyspieszony w tym polu ruch rakiety (rys. 2.10-1b). Ale to jest przecież einsteinowski przypadek obserwatora w spadającej windzie! Okazuje się więc, że z powodu równości masy bezwładnej i ciężkiej nie potrafimy na podstawie zjawisk dynamicznych roz- różnić ruchu przyspieszonego od oddziaływań grawitacyjnych. W przypadku obserwatora w