w polskim lecznictwie psychiatrycznym dominują jednak metody biologiczne przy "wyraźnym niedostatku metod psychospołecznych". Polityka kas chorych wobec psychiatrii środowiskowej zapowiada jeszcze większe dysproporcje.<br>Na świecie panuje względna równowaga między rozhuśtanymi w latach 60. biegunami - tradycyjną psychiatrią (biologiczną) a nową (humanistyczną), co złośliwi nazywali przeciwstawianiem Freuda pigułce. Panuje przekonanie o konieczności komplementarnego podejścia do pacjenta: biologicznego, psychologicznego, socjalnego, a nawet kulturowego. Mówiąc po prostu oznacza to staranniejsze diagnozowanie, a następnie dostosowanie metod leczenia do indywidualnego przypadku. Jeden pacjent potrzebuje środka chemicznego, innemu wystarczy psychoterapia. Jeszcze inny wymaga jednego i drugiego, razem lub na przemian, potem prowadzenia przez pracownika socjalnego, terapii zajęciowej itd