Oby tylko mury Sodomy tu nie wyrosły.<br>W końcu Stiebl, siedzący z wciąż tą samą małą szklaneczką rozcieńczonego porto w ręku, odezwał się półgłosem:<br>- Malowałem po to, żeby wylać całą miłość do świata i żeby iść drogą dobra choćby przez dziwność i zaskoczenie. Nie interesują mnie żadne idee ani służenie komukolwiek.<br>- Panowie, panowie - uciszył towarzystwo Schwind. - A oto mój prezent dla mistrza, proszę, proszę bliżej... In-gooolf!<br>Podeszli do kamiennej balustrady. W ogrodzie na dany znak pojawiło się sześć czarnych fraków, w piaskowym świetle słońca zachodzącego za las błysnęły pudła instrumentów. Wszyscy zaniemówili. Dyrygent uniósł batutę i popłynęła melodia surowa, chłodna