i nie chcę, żeby pan żartował. - Ale co pani da moje słowo, jestem tylko głosem w słuchawce, nie istnieję dla pani, mogę pani wciskać dowolne łgarstwa. - Tak. Ale właśnie dlatego, że tylko głosem w słuchawce... Może pan sobie pozwolić. Ja chcę wiedzieć. - W każdym razie zdołałem odciągnąć pani uwagę od konającej babci, co? - Na miłość boską, niech pan mi powie: czy to prawda? - Tak. - I rozłączyłem się.<br>Jakoś uszło mej uwagi, że to nie było prawdziwe &lt;orig&gt;teleconfession&lt;/&gt;. Ona musiała pamiętać ten numer, pod który chciała się była dodzwonić. Dwie noce później znalazła mnie, pracowicie sprawdzając wszystkie możliwe kombinacje. Tak to się