i przerwały się w głąb terytorium zajętego przez przeciwnika na głębokość prawie 600 kilometrów.l Przy tak znaczącym rozmachu działań dowódcom i sztabom wojsk lądowych wprost konieczne były dane rozpoznawcze nie tylko z taktycznej, ale także operacyjnej strefy działań. Potrzebne były informacje o realizowanych (dalekich) przemieszczeniach i odległościowo krótkich manewrach, koncentracji wojsk, rozbudowywanych rubieżach obronnych. Właśnie tego rodzaju potrzeby zdecydowały zarówno o głębokości jak i przestrzeni prowadzenia rozpoznania powietrznego. Znaczącemu rozszerzeniu uległ także zakres i wachlarz koniecznych do podjęcia racjonalnej decyzji danych, a czas ich dostarczenia decydentom siłą rzeczy ulec musiał istotnemu skróceniu. w tych nowych warunkach zasadniczy wysiłek rozpoznania powietrznego