ogrodzonym terenie), a drugą - całkowite rozproszenie jednostek organizacyjnych (każda jednostka na innym terenie). W proporcji do wielkości przedsiębiorstwa oraz wraz z rozwojem form przedsiębiorstw sieciowych, międzynarodowych i holdingów - zwiększa się dyspersja terytorialna ich struktury organizacyjnej. Problem terytorialnej alokacji przedsiębiorstwa stanowi odrębny obiekt badań w naukach organizacji i zarządzania, a stopień koncentracji lub rozproszenia jest na ogół zmienną optymalizowaną [43].<br>Każde przedsiębiorstwo produkcyjne istnieje i prowadzi działalność w konkretnym otoczeniu, z którym wchodzi w różnorodne interakcje.<br>Niezrównoważony charakter wzajemnych oddziaływań sprawia, że przedsiębiorstwo jest zmuszone do stosowania zasady adaptacji. Z zasady tej wynika, że tylko strategia optymalnego dostosowywania przedsiębiorstwa do zmieniających się