W mieszkaniu mieliśmy oświetlenie elektryczne, a prymitywne węglowe szesnastoświecówki zdawały się jaśnieć jak słońce. Matka narzekała, że zbyt mocne światło przyprawia ją o ból głowy i że może nam popsuć wzrok. Jedynie w salonie były żarówki dwudziestopięcioświecowe. Zapalało się je, gdy przychodzili goście.<br><br>Mieszkaliśmy w oficynie i całe moje życie koncentrowało się na dość rozległym podwórzu. Krysia chodziła już w tym czasie do gimnazjum i miała koleżanki, które traktowały mnie z góry i nazywały śmiesznym brzdącem.<br><br>Wolałem więc rówieśników z podwórza, chociaż matka uważała ich towarzystwo za nieodpowiednie. Ojciec był odmiennego zdania.<br><br>- Daj mu spokój - mawiał - pójdzie do szkoły, to będzie