energię typowej bomby atomowej. Kolejnym udoskonaleniem bomby wodorowej było zastosowanie związku 6 LiD, po ogłoszeniu przez Tellera i Hoffmana w połowie 1951 r. raportu o efektywności mieszaniny litu-6 z deuterem. Kolejny test, w maju 1954 r., w którym zdetonowano ładunek jądrowy z użyciem 6LiD był wybuchem najsilniejszym. Dalse prace koncentrowały się raczej na konstruowaniu ładunków małej mocy niezbędnych do głowic jądrowych.<br>Wyrażana jest często opinia, że po roku 1951 nie było już nowych koncepcji w dziedzinie broni jądrowej.<br>Zwracaliśmy uwagę na fakt, że projekt Manhattan i późniejsze prace były realizowane przez zespoły międzynarodowe, z dużym udziałem fizyków europejskich. Praktyczna realizacja