Augusto, monter w firmie budowlanej.<br>Zmurszałych komitetów nie ma jednak co zastąpić. Trudno zaryzykować stwierdzenie, że społeczeństwo obywatelskie istnieje na Kubie choćby w zalążkowej formie. Opozycji brak wiary w zwycięstwo, a nawet koncepcji na to, jak powinien wyglądać kraj po odejściu Castro, nie mówiąc już o wyrazistych osobowościach, zdolnych takie koncepcje uosabiać. Znani opozycjoniści - Gustavo Arcos czy Elizardo Sanchez - są już wiekowi, poza tym to raczej intelektualiści niż rasowi politycy, a na pewno nie tak charyzmatyczne osobowości jak Wałęsa, zdolne porwać za sobą masy. W dodatku wielu najaktywniejszych dysydentów to marksiści. Na gruzach systemu zbudowanego przez Castro chcieliby zbudować "prawdziwy" socjalizm