Coraz częściej w publicznych dyskusjach o muzyce hasło "bard" kojarzono z nudnym &lt;orig&gt;smędzeniem&lt;/&gt; przy gitarze akustycznej albo z nieznośnym, a dla młodego pokolenia całkiem egzotycznym, kombatanctwem. Powoli gasły tak niegdyś jasne gwiazdy Elżbiety Adamiak, Piotra Bakala i licznych śpiewających reprezentantów tak zwanej kultury studenckiej. Niewiele pomógł lansowany przez radiową Trójkę koncept "piosenek z krainy łagodności", gdyż ograniczył się do wąskiej niszy miłośników poezji śpiewanej, a przy tym okazało się, że poezja taka o wiele atrakcyjniej przedstawia się w rockowym wykonaniu Macieja Maleńczuka czy Marcina Świetlickiego niż na przykład Bakala.<br>Ciśnienie nowych czasów okazało się na tyle dojmujące, że Przemysław Gintrowski, który