Miranowski ocierając strzępiaste wąsiska. - Anibym pomyślał, że cię tu w takich opresjach spotkam!<br>- Złość ludzka taki los mi zgotowała!<br>- Wiem, wiem!... Aleś asan sam sobie tej biedy napytał... Toć, jak słyszałem, byłeś nauczycielem?<br>- Byłem... przez lat jedenaście!<br>- Proszę! I trzebaż ci było chłopów buntować, a skargi tam jakieś na dzierżawcę koncypować?<br>- Mniemałem, że nie jest zbrodnią krzywd ludzkich i niesprawiedliwości przed prawem dochodzić...<br>- Boś asan jeszcze młody i... z przeproszeniem, świata nie znasz!<br>- Młody, niemłody... a patrzeć nie mogłem na gwałty, krewniakom moim i znajomym bezkarnie wyrządzane!<br>&lt;page nr=182&gt; - Wiedzże asan - nastroszył się pan Miranowski iż ja w młodości pod panem Kościuszką wojskowo