mnie śmieciem. Kiedy miał lepszy dzień - suką lub wrogiem. Ponieważ jego dzień pracy miał trwać jeszcze wiele godzin, zatrzymywał mnie dłużej, żeby nie siedzieć samemu w pokoju. Oczywiście zwolniono mnie z fabryki, przez parę lat nie mogłam znaleźć pracy, dorywczo uczyłam prywatnie niemieckiego dzieci dygnitarzy. Ale zawsze szybko to się kończyło, bo zjawiał się ktoś, kto informował ich, że jestem wrogiem ludu. &lt;/&gt;<br><br>&lt;who1&gt;Stała się pani dysydentką?&lt;/&gt; <br><br>&lt;who2&gt;- Mimo woli, bo nie było to moim zamiarem. Chciałam robić tylko to, czego nie będę musiała się wstydzić. Chciałam stanąć z boku i powiedzieć o działaniach komunistów: to jest zbrodnia. O nic więcej mi nie