od przeszłości.&lt;/&gt;<br>&lt;tit&gt;Krótko o klasyce&lt;/&gt;<br>Chyłkiem, acz nieubłagalnie, jak późnym latem burza gradowa z piorunami, nadciąga nowy sezon. W polskim teatrze każdy kolejny polega na liczeniu wystawień tekstów starych i nowych. Przypomnę dla porządku - teksty nowe nazywane są dramatem współczesnym, teksty stare - klasyką. A z nią zawsze mieliśmy kłopot. Pomyślcie, kondycja dramatu współczesnego zależy przecież tylko od tego, co kto nowego i wartościowego napisze. Teatr nie ma na nią wpływu - do jego obowiązków należy wyłącznie cierpliwe czekanie na tekst-arcydzieło. Niestety, poziom czytania klasyki polega na umiejętnym wyborze stareńkich tytułów, które mają udawać, że są jak nowe, że dzieją się tu