przejdzie do historii teatru. Ufundowaną nagrodą zaś jest... - sięgnął do prawej kieszeni marynarki - jest, proszę państwa... - zawiesił dramatycznie głos, po czym, podnosząc jednocześnie obie ręce do góry, jedną wraz z moją, a drugą z wyciągniętym z kieszeni przedmiotem, zawył: - ZEGAREK NA RĘKĘ MARKI RUHLA!<br>Poczułem, że nogi odmawiają mi posłuszeństwa, konferansjer jednak mocno trzymał mnie za przegub wzniesionej wysoko prawej ręki i nie pozwolił osunąć się na ziemię.<br>- Brawo Ruhhhla! - odezwały się chrypliwe, rozbawione wrzaski z końca sali, w których z naciskiem, niepoprawnie, eksponowano "h", co miało dodawać pikanterii.<br>Żeby pojąć, dlaczego był to dla mnie tak straszliwy cios, trzeba wiedzieć