lepiej niech się nie spowiadają. Ale przychodzili nadal. Od tego czasu jeszcze bardziej nieufni w stosunku do mnie, ponieważ moje słowa uznali za pułapkę. Za podstępny sposób, który by mi pomógł ustalić, którzy to ludzie w sekrecie przede mną pozostają w kolizji z prawem. A cóż to, czy ja w konfesjonale jestem sędzią śledczym, żeby tak się strzec mając otworzyć duszę przede mną?<br>Skarżąc się splatał ręce. Ściskał je i ściskał. Potem szeroko rozkładał. I znowu opuszczał ku ziemi swój nos wielki i krzywy. - Najpierw sądziłem - mówił - że to tylko ze mną tak<br>jest, w San Sisto. Ale tak samo było