Nie sądzę, aby piewcy Piłsudskiego czytywali utwory sławiące Dzierżyńskiego. A jednak i tu, i tam występuje ten sam motyw: Wódz odmawia zjedzenia plasterka szynki, podanej mu na kromce suchego chleba i poleca oddać ją głodnym dzieciom. W żywotach świętego Ignacego Loyoli czytamy, iż troszczył się o wygodną pościel dla chorego konfratra. Podobnie Lenin osobiście przypomniał, że chory na gruźlicę towarzysz musi mieć czyste i suche posłanie. Towarzyszyła temu tendencja, którą nazwałbym wywabianiem plam z życiorysów. Przepadły więc bezpowrotnie protokoły ze spotkań Loyoli, w których opowiadał innym jezuitom o grzechach młodości (podobno spłodził wówczas nieślubną córkę). Marny byłby los kogoś, kto ośmieliłby