pisarstwie najmłodszej generacji (roczniki 1960-1970). Na razie jej twórczość - poza kilkoma wyjątkami - jest w przeważającej części również językowo głęboko zakorzeniona w subkulturach alternatywnych, w kulturze masowej. Język jest tu bodaj głównym impulsem i środkiem radykalnej kontestacji. A przypadki cywilizowania barbarzyńskiego języka przez najbardziej świadomych i najodważniejszych przyjmowane są przez konfratrów z ogromną nieufnością. Zapewne w literaturze tego pokolenia rozstrzygać się będzie los nowoczesnej polszczyzny literackiej.<br>Do licznych objawów zachwiania tożsamości i wyczerpania literatury dodać trzeba podstawową trudność, trudność z językiem. U schyłku z takim mozołem zamykającej się epoki nie było naszej literatury stać na przezwyciężenie tych oporów. Żeby mogła powiedzieć