Polsce osiąga poziom daleki od ideału. Całe nasze planowanie nie jest w żadnym stopniu planowaniem innowacyjnym. Nie stanowi ono narzędzia celowego, dostosowanego do społecznych, aktualnych i perspektywicznych potrzeb inicjowania i organizowani badań naukowych. Znamienne jest na przykład, że procedura sporządzania centralnego planu badań pedagogicznych w kraju nie przewiduje w ogóle konfrontacji zamierzeń ośrodków badawczych z potrzebami i oczekiwaniami pod adresem tych nauk reprezentowanymi przez czynniki społeczne i państwowe.<br>Uwagi powyższe prowadzą także do pewnej refleksji dotyczącej sposobu konstruowania planów naukowych. Brak postępu w tej dziedzinie od szeregu lat powoduje, że dystans dzielący badania pedagogiczne od potrzeb i problemów życia społecznego co