sztuki publikowane zaraz po premierze. Pisał je w gwałtownym często, polemicznym stylu. Z powodu miejsca druku można by czasem posądzić go o koniunkturalizm, zabieganie o względy publiczności - stąd może zawarte w przedmowach peany na jej cześć. Ale w tym samym kierunku modyfikował swoje założenia w tekście, w którym o podobny koniunkturalizm trudno by autora posądzić - w opublikowanym w marcu 1834 roku tomie esejów, zatytułowanym Littérature et philosophie mélées. Hugo opatrzył go obszernym wstępem, w którym prezentował swe poglądy estetyczne, nieco miejsca poświęcając także dramatowi. Nadal był przekonany, że gatunek dramatyczny jest formą poezji jego epoki i przyszłości; wymagał od dramatu monumentalności