przez Wielopolskiego z Krakowa Karol Estreicher. Nic więc dziwnego, iż z taką goryczą odnosił się on do powstania, choć nie stracił w nim nikogo. Kiedy to przypomniano jego żonie Stefanii, ta replikowała: "Nikogo? No jakże, przecież stracił swoją Szkołę Główną".<br>To prawda, że reformy Wielopolskiego były połowiczne i nosiły piętno konserwatyzmu społecznego: małorolnym chłopom (i bezrolnym) nie dawały praktycznie nic. Nie wiadomo też było, czy rząd rosyjski po pewnym czasie częściowo się z nich nie wycofa.<br>Gołuchowski nie musiał się w konstytucyjnej Austrii o to obawiać.<br>Cytowany już łepkowski, oddając chyba bardziej ówczesne nastroje aniżeli własne opinie, określa reformy Wielopolskiego jako