ówczesnej sytuacji społecznej nawet dotkliwe straty (ludzkie i materialne) nie mogły zahamować rozwoju wydawnictw niezależnych, a chełpiący się sukcesami dygnitarze nie byli w stanie kontrolować rozmaitych sposobów wytwarzania i przekazywania tekstów.<br> W miarę upływu lat słabł zapał funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa w ściganiu "drugiego obiegu", również w orzeczeniach sądowych w sprawie konspiracyjnej działalności wydawniczo-kolportażowej - po zniesieniu stanu wojennego - zachowywano większy umiar (np. kary więzienia orzekano zazwyczaj w zawieszeniu). Przez pewien okres starano się szantażować uczestników "nielegalnych" poczynań groźbą doraźnej konfiskaty obiektów umożliwiających lub ułatwiających popełnienie "przestępstwa" (np. samochodu wykorzystywanego do transportu podziemnych czasopism i książek). Pod koniec lat osiemdziesiątych wycofano się