ilustratorski. Weźmy Dürera: to są wspaniałe, integralne dzieła, a odnoszą się do znanych scen lub tekstów - dają się ująć w słowa. Sam w czasie studiów i w jakiś czas potem robiłem grafiki, które "opowiadały" z różnym szczęściem. Czasem opowieść była wyrazista, czasem mętna, wiele z nich zamilkło - zaledwie niektóre można "konsumować" do dzisiaj. Potem podjąłem wysiłek zmiany tego stanu rzeczy z powodu zmęczenia opowiadaniem. A także z chęci odnalezienia innej formy. Bo jednak tamta forma jest w dużym stopniu odziedziczona. Moje próby adopcji języka abstrakcji trwają.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;W swojej twórczości dążysz do zabawności, do lekkości. Przez wiele miesięcy w Muzeum Narodowym w