rzadko robił korekty. Przychodził do pracowni codziennie, ale wtrącał się do pracy studenta bardzo rzadko. Jego obecność w pracowni powodowała rodzaj napięcia... Wówczas w różny sposób odbierałem jego milczenie. Ale kiedy poznałem profesora bliżej - zrozumiałem tę metodę. Znalazłem się w szczęśliwej sytuacji, że mogłem jeszcze po dyplomie przez pewien czas kontaktować się ze swoim profesorem. Zostałem przez niego zaproszony do pomocy przy realizacji polichromii w kościołach w Nagoszynie i w Radomiu. Czas spędzony po pracy - rozmów o wszystkim i o niczym, ale przede wszystkim czas rozmów o sztuce - pozwolił mi w pełni zrozumieć metodę pedagogiczną Taranczewskiego. Uważał on, że ważne jest