świadczeń społecznych jest mało wrażliwy na spadek czasu pracy. W celu zrekompensowania powyższego deficytu, okazałoby się konieczne podniesienie stawek ubezpieczeniowych prawie o tyle procent, ile wynosi ogólny stosunek bezrobotnych do zatrudnionych w firmach powyższej kategorii. Równowaga kosztowa firmy nastąpiłaby dopiero przy obniżce płac o dodatkowe (12%/0,5=) 24%. Jako kontrargument podaje się niekiedy to, że skróceniu czasu pracy towarzyszy wzrost wydajności pracy. Zatrudnieni czują się mniej zmęczeni i dzięki temu są w stanie więcej dać z siebie firmie. Ten aspekt odgrywał zapewne istotną rolę w epoce, kiedy tydzień pracy trwał 60 i więcej godzin zaś sama praca była często dużym