pierwotnej układanki (ryc. 4.2) na dziś występujące części, Wegener odwołał się do koncepcji bezwładnego pływania kier sialu po morzu simy. Posuwając się, kontynenty pchać miałyby przed sobą simę, dając w efekcie fronty orogenów (górotworów) takich jak dzisiejsze Andy. Geofizycy łatwo wykazali energetyczne niepodobieństwo takiego procesu; zabrakło siły, która poruszyłaby kontynenty. Na właściwy pomysł, jak się trzydzieści lat później okazało, wpadł w 1929 roku A. Holmes. Przedstawił koncepcję prądów konwekcyjnych w płaszczu Ziemi, które wznosząc się i rozchodząc na boki mogłyby rozerwać pierwotnie jednolity kontynent.<br>Koncepcja taka była jednak w oczywisty sposób sprzeczna z udowodnionym sejsmicznie występowaniem płaszcza w stałym stanie