należało;<br><br>że tyle tu tych piękności,<br>ptaków, różnych &lt;orig&gt;pobrzękadeł&lt;/&gt;,<br>złocistości, srebrzystości,<br>księżyców, Bachów i świateł.<br><br>Cóż, kocham światło. Promieniem,<br>jak umiem, wiersze obdzielam.<br>O, gdybym mógł, tobym zmienił<br>cały świat w jeden kandelabr.<br><br>Myślę, że po to są wiersze,<br>ich ruch ku sercu człowieka,<br>by szerzej szła, coraz szerzej<br>przez kontynenty jutrzenka,<br><br>światłami po wszystkich placach,<br>światłami w każdej ulicy,<br>ta Eos różanopalca<br>z dumną twarzą robotnicy.<br><br>Jesteśmy w pół drogi. Droga<br>pędzi z nami bez wytchnienia.<br>Chciałbym i mój ślad na drogach<br>ocalić od zapomnienia.<br><br>Leśniczówka Pranie, 1953&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;TEATRZYK<br>"ZIELONA GĘŚ''&lt;/&gt;<br>TEATRZYK "ZIELONA GĘŚ''<br>ma zaszczyt przedstawić<br>&lt;tit&gt;"POTWORNEGO WUJASZKA''&lt;/&gt;<br><br>Występują