niewolnika stał się wyzwoleńcem. O wyzwoleniu zadecydował jego spryt, dowcip i dobre a skuteczne rady dawane w sytuacjach pozornie bez wyjścia. W postawie Ezopa najbardziej znamiennymi cechami są: brak szacunku dla uznanych autorytetów, kpiący, przewrotny żart, udawana głupota, która każe mu dosłownie wykonywać polecenia i która w ten sposób demaskuje konwenans, i wreszcie swoisty egalitaryzm, przekonanie o wrodzonej równości ludzi, pozbawione wprawdzie programu walki, ale wyrażane w formie ostrej krytyki stosunków społecznych - krytyki na tyle ogólnikowej, że mogła ona wchodzić w związki z plebejsko-ludową mentalnością różnych epok.<br>Ta historia Frygijczyka dotarła do Biernata z Lublina poprzez dwie najbardziej znane wersje