jej podpisywania. Takie rozwiązanie mogłoby zahamować wyścig zbrojeń, co odpowiadałoby interesom Polski jako państwa, którego sytuacja ekonomiczna uniemożliwiała powiększenie armii. Odbierałoby to Niemcom pretekst do żądania swobody zbrojeń, a Polsce ułatwiałoby żądania dodatkowych gwarancji bezpieczeństwa w zamian za wyrzeczenie się podnoszenia poziomu swych zbrojeń.<br>Wyrażano też pogląd, że do podpisania konwencji rozbrojeniowej nie powinny być dopuszczone Niemcy i inne państwa będące w podobnej jak one sytuacji, przynajmniej jako równorzędni partnerzy, ponieważ są one zobowiązane do redukcji zbrojeń przez traktaty pokojowe. W ten sposób dałoby się uniknąć na konferencji rozbrojeniowej skomplikowanej i niebezpiecznej dyskusji na temat wzajemnego stosunku klauzuli rozbrojeniowych, zawartych w