oraz szlachetny zapał kierownika pracowni, wytrwale zmierzającego do optymalnego zaspokojenia potrzeb społeczeństwa, sprawiły, że terminy znów jęły ulegać skróceniu. Personel dwoił się i troił, bezskutecznie usiłując podołać nadmiarowi pracy.<br>Kierownik pracowni dostąpił zaszczytu wezwania na rozmowę do jednego z dostojników państwowych. Głębokie wzruszenie i podniosły nastrój wypełniły w wyniku tej konwersacji jego duszę i utrwaliły się w nim na długo. Nie mniej dokładnie utrwaliło się w jego umyśle przeświadczenie, że ilość pracy nie tylko nie zmaleje, ale nawet wzrośnie.<br>Zaangażowano zatem nowego pracownika. Był nim cudzoziemiec, rodak najbardziej w dziejach niezdecydowanego księcia, gorąco polecany przez owegoż to właśnie dostojnika państwowego. Kierownik