w miarę przechodzenia Longobardów od arianizmu do katolicyzmu i umacniania pozycji Kościoła wzrastać musiał prestiż prawa Rzymian jako prawa kleru56. W ostatnim, 153 rozdziale swoich edyktów król Liutprand zastrzegł: <q>"Jeżeli jakiś Longobard spłodzi synów lub córki, a następnie z bożego natchnienia zostanie duchownym, to synowie i córki zrodzeni przed jego konwersją mają żyć według tego samego prawa, wedle którego on żył, gdy ich spłodził, i sprawy ich mają być rozstrzygane w sądzie według tego prawa"</>. Chodziło o to, żeby synowie nie nadużywali kapłańskiego powołania ojca, zmieniając w ślad za nim prawo Longobardów na prawo Rzymian i uchylając się tym sposobem od