powtórzył profesor bezbarwnym głosem jak sternik okrętu, który musi powtórzyć komendę oficera.<br>Widma szły za nim, skupione i do głębi przejęte. Gromadka znalazła się tuż przed zwartą ścianą drzew. Adaś udając, że patrzy w dokument, chyłkiem przebiegł spojrzeniem mrok pod drzewami.<br>- Jesteśmy na miejscu - oznajmił głosem bardzo drżącym. - Tu będziemy kopali. Niech pan Gąsowski świeci, a ja z Burskim zabierzemy się do roboty.<br>- A co ja? - zapytał profesor z żalem.<br>- Pan profesor będzie patrzył dokoła i da nam natychmiast znać, gdyby dojrzał coś podejrzanego.<br>- Gwizdać?<br>- Wszystko jedno! Staszek, kop!<br>Dwa rydle poczęły krajać ziemię z niespokojnym pośpiechem. Po chwili pot zaczął