płetwą lepiej rozwiniętą po stronie grzbietowej. Z brzusznej strony ciało obrzeżone było po bokach rąbkiem płetwowym. To pierwszy przedstawiciel gałęzi anaspidów, która dotrwała do późnego dewonu (ryc. 9.15).<br>Anaspida mogły pędzić tryb życia podobny do konodontów, a odżywiać się podobnie do pozbawionych szkieletu śluzic i minogów, znanych w stanie kopalnym od późnego karbonu.<br>W przybrzeżnych morskich piaskowcach wczesnego ordowiku znaleziono w Australii <br>pancerne bezszczękowce Arandaspis. Ich ciało pokryte było fosforanowymi ząbkami,<br>których dentynowe podstawy są zlane tworząc większe płyty na tułowiu bądź,<br>odpowiadające ułożeniem miomerom, grzebyki na ogonie. Układ płyt pokrywających <br>&lt;page nr=230&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>&lt;page nr=232&gt;<br>boki ciała dowodzi istnienia przynajmniej piętnastu otworów skrzelowych. Takie