wyregulowane części jakiejś maszyny.<br> Wiozą ze sobą psy. Dziwnie to wychudzone stworzenia. Mają nam towarzyszyć przez cały czas naszej gościny we wsi. Dajakowie, co prawda, nie rozstają się z nimi nigdy, ale traktują je według zasady "kocham i nienawidzę". A więc albo głaszczą je i tulą do siebie, albo obdzielają kopniakami bosych stóp tak potężnymi, że jest wręcz zastanawiające, jak taka biedna psina to wytrzymuje.<br> Po stromym gliniastym brzegu gramolimy się do wsi. Jak wszystkie osady Dajaków leży tuż nad rzeką. Ta składa się z trzech "długich domów", ale inne, które oglądałem w drodze powrotnej do cywilizacji, mają i po sześć