pierwszą frazą Kyrie. Podobnie postępuje w pozostałych częściach mszy, wyjąwszy Sanctus. W ten sposób osiąga zwartość materiałową i wyrazową zarówno wewnątrz części, jak i miedzy nimi. Cały zaś cykl charakteryzuje wysoki stopień integracji, tworząc kategorię &lt;orig&gt;następności&lt;/&gt; &lt;gap&gt;. Kolejny wewnętrzny odcinek części oraz kolejna część cyklu właśnie następują po sobie z materiałem korespondującym ze sobą bądź modyfikowanym (wyjątkowo integrowanym kategorią wariacji). W rezultacie kolejne mikro- i makrostruktury formalne utrzymują stały, wysoki stopień powiązań i integracji.<br>Podobną ideę wykorzystał Karczyński w Missa Jubilate Deo in honorem S[anc]ti Nepomuceni Mart[yris] (1949). Materiałem integrującym formę tego cyklu mszalnego są struktury melodyczne pieśni ku