się, nie zagrożony, do swoich francuskich posiadłości, i vice versa - gdyby naraził się Francuzom, mógł bez przeszkód uciec do szwajcarskiej części swoich dóbr. Tak więc dzięki odpowiedniemu zlokalizowaniu tych posiadłości (obszarowo niewielkich) Wolter był zdolny, nie opuszczając ich, skutecznie chronić się przed represjami ze strony władzy. Pisał:<br>&lt;gap&gt;<br>Nie musiał jednak korzystać z tego systemu obronnego; wzrastająca sława uczyniła go bowiem prawie nietykalnym. Władcy bali się tknąć Woltera. Mógł więc przenosić się z jednej siedziby do drugiej wówczas, gdy miał na to ochotę, a nie z powodu zagrożenia ze strony rządzących.<br><br>Z biegiem lat przestrzenna ruchliwość Woltera uległa jednak osłabieniu. Coraz częściej