typu urody lub ośmieszające, sprzeczne z obowiązującą modą. Oficjalną akceptacją idei kostiumu historycznego w Paryżu było dopiero wystawienie pod protektoratem króla Ludwika Filipa w 1837 roku, na otwarcie muzeum w Wersalu, Mizantropa Moliera w całości w strojach z epoki. (Nieco wcześniej, za sprawą sztuk Edwarda Bulwera-Lyttona, ojca historycznego dramatu kostiumowego - Richelieu, 1833 i Księżna de la Valliere, 1836 - rangę kostiumu historycznego doceniono w Londynie).<br>Teatr traktowano nie tyle jako świątynię sztuki, ile raczej jako miejsce spotkań towarzyskich. W trakcie przedstawienia przeciskano się przez salę i głośno rozmawiano; bywało to nieznośne dla dramaturgów. &lt;gap&gt; - deklarował de Vigny.<br>Długo mianem spektaklu "romantycznego" obdarzano