jej pomóc i był dla niej naprawdę miły. Dlaczego więc nie miałaby mu zaufać? Podała mu siatkę, razem pozbierali zakupy z podłogi. Zaczęli wchodzić po schodach. <br>- Lepiej się pośpieszmy - ponaglał ją żartobliwie. - Wygląda na to, że mamy tam głodnego kota.<br>Kiedy dotarli do mieszkania, ciągle jeszcze zasypywał ją opowiastkami o kotach, o tym, jak długo mogą przeżyć bez jedzenia i o tym, jak sam zapomniał kiedyś nakarmić kota znajomego, kiedy tamten wyjechał na wakacje. W międzyczasie Ewa otworzyła drzwi i stanęła w progu, chcąc mu przerwać.<br>- Dziękuję bardzo, dalej już sobie poradzę - powiedziała w końcu i wyciągnęła rękę, by wziąć od