przeciwnika. W czasie tych walk ranny został dowódca dywizjonu i motorówki por. mar. K. Taube. Wówczas zastępujący go kpr. mar. Franciszek Musiał objął komendę nad motorówką, uśmierzył chwilowe zamieszanie wśród załogi i celnym strzałem zniszczył karabin maszynowy przeciwnika ostrzeliwujący most, przez który w tym czasie przechodziła polska bateria. Czynem tym kpr. Musiał uratował baterię od pewnej zagłady.<br>Bitwa o Płock trwała do połowy dnia 19 sierpnia 1920 r. W walkach ulicznych na terenie miasta, po polskiej stronie uczestniczyło około tysiąca żołnierzy. Łącznie straty obrońców miasta (żołnierzy i osób cywilnych) - podpułkownik Z. Bohusz-Szyszko, który rano 19 sierpnia prowadził z odsieczą miastu