wydając najmniejszego szelestu.<br><br>W zakolu skał zebrała się gromadka ludzi. Siedzieli kręgiem, <br>niektórzy stali za plecami siedzących. Ktoś mówił, <br>twarze były już niewidoczne.<br><br>- Zatrzymaj się - powiedział Awaru do Wanyangeri - chcę <br>przez chwilę posłuchać, o czym mówią.<br><br>- Szkoda czasu - odparł niechętnie Wanyangeri, <br>ale jął kroczyć za Awaru, który zbliżył się <br>do kręgu siedzących.<br><br>- I tak dzieje się od niepamiętnych czasów - mówił <br>jeden z siedzących.<br><br>Jego głos rozlegał się mocno i wyraźnie. Głowę <br>mówiącego opasywał łańcuch z jasnego metalu, <br>spięty na czole owalną płytką, która mimo zmroku <br>rozbłyskiwała szafirowym światłem. Podobne ozdoby <br>dojrzał Awaru u kilku jeszcze mężczyzn. Zrazu sądził, <br>że wysadzane są