ten teren należy do mnie. Aż tam, hen, po zasnuty siwą mgiełką horyzont. Wszystko to jest moje. Całe sto pięćdziesiąt łanów. Łanów cesarskich, nie kmiecych. To daje sześćset trzydzieści włók. Czyli osiemnaście tysięcy dziewięćset mórg.<br>- O nierządne cesarstwo i zginienia bliskie - wyrecytował szyderczo Bonhart. - Upaść musi imperium, w którym wszyscy kradną. W prywacie i samolubstwie słabość jego tkwi.<br>- W tym tkwi moc jego i siła - zatrząsł policzkami Houvenaghel. - Ty, Bonhart, mylisz złodziejstwo z indywidualną przedsiębiorczością. <br>- Nader często - przyznał beznamiętnie łowca nagród.<br>- Jak więc będzie z naszą spółką?<br>- A nie za wcześnie dzielimy te północne grunta? Może by tak dla pewności zaczekać