na dalekich i krętych drogach. Małe i ciemne ich sylwety zaludniały całą tę pustynną wyżynę, nad którą zwisło ciężkie i ciemne niebo, sfałdowane i chmurne, poorane w długie równoległe brudy, w srebrne i białe skiby, ukazujące w głębi coraz dalsze pokłady swego uwarstwienia.<br>Światło lampy stwarzało sztuczny dzień w owej krainie-dzień dziwny, dzień bez świtu i wieczoru.<br>Ojciec mój uspokajał się powoli. Gniew jego układał się i zastygał w pokładach i warstwach krajobrazu. Siedział teraz na galeriach wysokich półek i patrzył w jesienniejący, rozległy kraj. Widział, jak na dalekich jeziorach odbywał się połów ryb. W maleńkich łupinkach łódek siedziało po