określonej liczby książek i czasopism literackich każe naszym politykom kulturalnym dopuszczać coś niecoś do druku.<br><br> Oczywiście, brak kryteriów ma i swoją dobrą stronę: tę mianowicie, że przy dużej dozie szczęścia autorowi uda się czasami przemycić do druku coś autentycznego w nieokrojonej postaci. Z reguły jednak wynikiem braku ustalonych kryteriów jest krańcowa, paranoiczna ostrożność, wietrzenie aluzji w najniewinniejszej scenie, metaforze, słowie. Parę autentycznych przykładów z ostatnich lat: w pewnym dość elitarnym miesięczniku cenzor zdejmuje wiersz pt. "Gaśnica", który jest w istocie poetyckim (mniejsza, czy udanym) opisem wiszącej na ścianie gaśnicy. Z czym się to cenzorowi skojarzyło - do dziś nie wiadomo. W pewnej