pomimo wszystko przebiegli przez podwórko i zniknęli w gmachu.<br>Tego rana na ulicach prawie nie było przechodniów. Coraz potężniejszy, pałający ogniem wiatr z zawrotną szybkością leciał wzdłuż chodników, niszcząc po drodze wszystko, co było słabe i chwiejne zamiatając bruk i pędząc przed sobą kolumny kurzu i próchna. Tegoż wietrznego ranka krawiec Gold otworzył drzwi na ganek, lecz zamknął je czym prędzej i zabronił dzieciom wychodzić z domu. Pomimo tej obrzydliwej, dławiącej niepogody Widmar słaniał się przez cały dzień po mieście, niecierpliwie oczekując wieczoru. W kieszeni marynarki chował pamiętniki Zofii Dubilanki.<br>Historia poznania się Widmara z jego przyszłą żoną, jak również historia