w przedpokoju spotkał Rebeka. Na jego widok Rebeka żachnęła się.<br>- Cacaca, proszę się mną nie krępować - powiedział delikatnie krawiec i wyczuł, że wiadomość, którą mógłby dostarczyć Widmarowi, byłaby i dla Widmara, i dla niego jednakowo pożyteczna. Rebeka wróciła do salonu i krawiec słyszał, jak powiedziała mężowi:<br>- Przyszedł do ciebie twój krawiec z ubraniem. Cóż to za odrażający staruszek!<br>- Zaraz, zaraz - odpowiedział Widmar. - Dlaczego odrażający?<br>- Nie wiem - odpowiedziała - ma taki dziwny zapach, jakby miał zaraz umrzeć albo już umarł... Widmar roześmiał się i wyszedł do przedsionka.<br>Wtedy krawiec omotał go rojem najbardziej ciemnych aluzji.<br>- Panie szanowny, panie szanowny - powiedział krawiec - może pan